Մեկ հայացք, մեկ դիտում, մեկ թարթում...
Ամեն օր տեսնում եմ տարբեր հայացքներ, լռիվ տարբեր: Մեկինը ուրախ, մյուսինը տխուր: Առաջինինը՝ հիասթափված, երկրորդինը՝ վախեցաց: Հետաքրքիր է: Ամեն մի հայացք լռիվ նկարագրում է հոգին, մարդու ներքին աշխարհը: Նույնիսկ խոսքերը այդքան չեն կարողանա բացատրեն այնքան՝ ինչքան հայացքը: Ժպիտը, աչքերը... Նույնպես նկարագրող գեղեցիկ լեզու: Ոչ ոք չի կարողանա նկարագրի իրեն խոսքերով, ինչքան՝ հայացքով, աչքերով, ժպիտի ներկայությամբ կամ բացակայությամբ...
Ես սիրում եմ ուրախ դեմքեր: ուրախ դեմքերը ինձ ասում են, որ իրենց մոտ ամեն ինչ կարգին է, լավ է, ուրախ է... Բայց եթե տեսնում եմ բացսական հայացք՝ մտածում եմ, որ ինչ որ բան այն չէ... Դա ինձ դուր չի գալիս:
Լավ կլինի, որ բոլորը մտնեն իրենց հոգին, մտածեն, ուրա՞խ է, թե ոչ...
Ցանկանում եմ բոլորին ուրախ հայացքներ... Տխուրները մեր ինչի՞ն ն պետք:
Комментариев нет :
Отправить комментарий